Swobodna energia powierzchniowa, SEP z ang. Surface Free Energy (SFE) - wielkość charakteryzująca właściwości powierzchni używana w technice.
Swobodna energia powierzchniowa jest równa pracy, jaka potrzebna jest do utworzenia jednostkowej powierzchni podczas rozdziału dwóch znajdujących się w równowadze faz w odwracalnym procesie izotermicznym[1]. Jednostką swobodnej energii powierzchniowej jest mJ/m2 (milidżul na metr kwadratowy).
Wartość swobodnej energii powierzchniowej otrzymywana jest na podstawie wyznaczonych poprzez różne ciecze pomiarowe kątów zwilżania.
Metody wyznaczania swobodnej energii powierzchniowej[2]:
Za pomocą pierwszej metody można wyznaczyć całkowitą swobodną energię powierzchniową przy wykorzystaniu pomiarów jedną cieczą. Do wyznaczenia swobodnej energii powierzchniowej dla metod w punktach 2. 3. i 4. wystarczy wyznaczyć kąty zwilżania dla dwóch cieczy pomiarowych (przy czym swobodna energia powierzchniowa jest sumą dwóch składowych: D -dyspersyjnej i P - polarnej), natomiast dla metody 5. należy wyznaczyć kąty zwilżania dla trzech cieczy pomiarowych (swobodna energia powierzchniowa jest sumą dwóch składowych: LW - związanej z oddziaływaniami dalekiego zasięgu: dyspersyjne, polarne i indukcyjne oraz AB - oddziaływania kwasowo-zasadowe).